'We hebben een lijst met goedgekeurde namen.' Religieuze regeltjes als ultiem middel om mensen in het gareel te houden. Hoe kleiner het regeltje, hoe slaafser de mensen. Namen, tattoos, honden, kleding. De Iraanse machthebbers weten overal raad mee. In Europa weten we dan weer raad met de cinema die dat oplevert. Al moet ik eerlijk en blasé toegeven: ik begin de Iraanse woede nu wel een beetje te kennen. De misogynie is voorspelbaar, helaas! Terrestrial Verses zet een tiental mensen op de beklaagdenbank. We zien alleen hen, ten opzichte van de hogere machten die buiten beeld blijven, een slimme vondst. 'Mooiste' vignet? De man met de Rumi-tattoos. Hij wil alleen maar een verlenging van zijn rijbewijs... Pas richting het einde blaast men wat lucht in het nare gegeven. Bij het hondje moest ik zelfs aan het werk van Roy Andersson denken. Humor, het is een lapmiddel én een reddingsboei. 'Ik doe gewoon mijn werk.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten