'If we don't have order we have nothing.' Afgelopen jaar had ik twee licht-compulsieve obsessies. Cricket en Fats Domino. Van laatstgenoemde las ik een biografie, en noteerde dat White Squall twee songs van Fats bevat. Daarmee heb je het goede gehad, want dit moet wel Ridley Scotts slechtste film zijn. Een elftal geprivilegieerde zonen op een schip dat hen wel eventjes discipline zal leren. Jeff Bridges is de kapitein met ahabeske issues, een meevarend leraar zorgt voor middlebrow Shakespeare-referenties. De riefenstahliaanse erotica jeukt en dan moet het dierenleed nog beginnen. Om nog te zwijgen over de traumaverklaringen. Het enige zwarte personage is een prostituee voor een gemakkelijke grap. Pas als de storm losbarst komt er iets van richting. Naar de bodem. The burden of men: alles wat mooi is moet kapot. 'Are there any other phobias I need to know about?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten