'Als je zo lief doet, wordt je levend verscheurd door vrouwen.' Two Korean Men and a Baby. Zelf gejat, want ze hebben hard geld nodig. Niet veel later haakt ook de spijtmoeder aan, en dat is nog maar het begin. Klinkt grappig, en dat is het ook. Op die typische Koreaanse manier. Duister, nihilistisch, tragisch. (Forensisch agent: 'Ik heb zó'n hekel aan bloed.) Inderdaad, ook de wouten doen mee aan deze kraakheldere zwaan-kleef-aan. Als een serieuzere variant op Little Miss Sunshine barst de tragikomedie bijna uit elkaar van ambities. Het plot had best wat morsiger en niksiger mogen blijven. Halverwege wordt een zeer begrijpelijk eerbetoon aan Magnolia gegeven. Zo gróóts wordt het gelukkig net niet. 'Er zijn andere kopers, toch?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten