'Ik herken de tieten.' De Flodderini's uit Rome. Ze doen het niet met hun buurman, maar met hun zwager. Dat krijg je als je met zijn tienen in een krot woont. Het geld van de pater familias zit verstopt achter de 'wasmachine', Ronnie S.-stijl. Overdag zitten de kinderen in een soort 'air jail' en de enige feestdag is de dag dat oma haar pensioentje krijgt. Geld dat zowaar eerlijk verdeeld wordt – als je oma ten minste niet meerekent... Op deze en vele andere manieren benadrukt Ettore Scola het kolderieke in het gruwelijke. Ik ben meer van het tweede en genoot vooral van een typisch seventies passage. Na alle Lina Wertmüller-achtige ongein is er ook – volkomen uit het niets - tijd om drie minuten te niksen. Met een hoertje. 'Hij kan niet dood zijn, als hij zingt.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten