'Als je sterft is het maar het beste om het mysterie te accepteren.' De kijker dondert hier in een hele hoop films inéén, en dat is precies de manier waarop we graag voor een film vallen. Pitfall begint met een stel mijnwerkers. Ze lichten een oud mannetje op. Het lijkt best grappig op zijn Kore-eda's, maar het is eigenlijk doodeng. De avant-gardistische soundtrack means business! Het Japan van de eerste jaren na de Tweede Wereldoorlog sterft mentaal en fysiek. Dreigt tot spookstad te verworden. Precies daar vindt een van de mijnwerkers later zijn einde. Alhoewel... Als geest trekt hij doodleuk verder. Ook dat lijkt eerst nog vrij geestig, maar wordt almaar pijnlijker. Vanuit deze krabbelaar vindt de film een vakbondsconflict, een land op een kritiek punt. De vooruitgang zet ons tegen elkaar op als pionnen in een wreed spel. 'Moet een man een demon worden om te overleven?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten