Man, man, Afghanistan. Het zit ze al een halve eeuw niet mee. Van het ene naar het andere regime en eigenlijk met enkel slechtere resultaten. Flugt (Flee) laat een vluchteling vertellen over zijn leven en vooral over zijn Vlucht. Animatie wordt afgewisseld met echte beelden – en die switches pakken goed uit. Het echte is echter, de fictie aandoenlijker. Wel ergerde me de bekende documentaire-strijkers. Ze hadden de hele film vol moeten stouwen met pophits, want ook die spelen een grote rol. Joyride van Roxette. Pijnlijk toepasselijk. 'Ik kan mijn eigen handschrift niet meer lezen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten