'You don't know what tennis is.' Dit relatiedrama profiteert aanzienlijk van... Infinite Jest! Door honderden pagina's tennisacademie van David Foster Wallace heeft die wereld een diepgang gekregen die het zelf niet bezit. Ik bedoel, het blijven feromonen, en het blijft een soort pingpong. Dubbelen? Geen probleem voor de jonge, fitte mensen. Een kolfje naar de hand van Luca Guadagini, dus, die met Challengers wel zijn beste film maakt sinds A Bigger Splash. Een variatie op de twistappel van de oude Grieken. Twee bro's strijden om de hand van dezelfde vrouw. Off court, on court. Zij (Zendaya) is jaren later wel klaar met het moederen van de man, die altijd mankind is kunnen blijven, dankzij de sport. De gender-humor had nog veel harder gemogen. Een toupetje (Agassi!) bijvoorbeeld, en als je grote lullen-grappen maakt, moet je ook aan kleintjes denken. Maar dat lijkt me ondanks hun Griekse gehalte niks voor Guadagnino. 'Get your own confidence back.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten