'Is this some kind of minimalist joke?' Een Seinfeld-achtige striptekenaar belandt onnavolgbaar in de problemen. Tijd: peak eighties, dus de vrouwen zijn
in his face-eigenzinnig en durven alles. Plaats: LA, dus de oorzaak van de moordtrip ligt ergens bij de politie. Enter Harry Dean Stanton als politie-inspecteur Smiley. Harry houdt het al mompelend straight terwijl de boel kafkaësk ontspoort. Van mij mocht de film wel iets meer en iets langer bij de olijkheid van het vroegere leventje van de cartoonist blijven hangen ('do the teeth thing, daddy, please'). Toch sorteert dit minor work voor op grootse dingen die zouden komen. Er hangt een lynchiaans sfeertje, zonder dat de makers werkelijk bij de meester konden gaan lenen. Het leven is een eenzaam raadsel en uiteindelijk kijk je altijd in de loop van een geweer. 'It's deadline time.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten