'La plus grosse caméra du monde!' Dat is nog eens een titel, passend bij deze anti-film van Dupieux. De grote surrealist had met gemak door Hans Teeuwen geschmierd kunnen worden. Een Teeuwen op zijn irritantst en meest herhalend, gewoon omdat het kan. 'Wat een vernedering, subliem!' In het jaar van David Lynch's verscheiden past niet alleen de melige humor. Het eindeloze hotel (waar een interview met een lieftallige onzekere journaliste mislukt) en de omgekeerde stemmetjes vormen een onverbloemd eerbetoon aan de meester. Dupieux' film wordt beter wanneer de religie zijn entree doet. Ook een potsierlijke surrealist heeft een priester nodig. Er volgen dromen in dromen in dromen. Daaaaaalíncepción! Voor de afficionados zullen de verwijzingen talrijk zijn. Ja, Salvador zat werkelijk in een rolstoel, na een helse brand. Deze niet-kenner rolt vooral zijn ogen in zijn stoel, mild glimlachend, dat wel. 'Oubliez-moi.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten