'Zijn we niet net als de goden?' Dit had zomaar een boek van Couperus kunnen zijn. Een zinnelijke parabel over de botsing van traditie op moderniteit. Oftewel: stille krachten versus boormachines. Nou ja, zo stil zijn de hitsige eilandbewoners eigenlijk niet. De dorpsgek Toriko is een giechelend schoon wijveke, Ze huppelt als Bardot rond, en denkt maar aan één ding. 'Krab aan mijn oor'. De kluchtige toestanden rond de familie van zwarte schapen vermoeien al snel, maar verkrijgen meer diepgang wanneer de moderniteit arriveert. Meneer engineer. (Wat doet u nu?) Terwijl de boel ontspoort kijken de vele, prachtige dieren van het eiland onverstoorbaar toe. Alles is liefde, en alle eerste liefde is incest. Adam en Eva kennen ze in de Japanse mythologie ook. En hoe eindigt zulke folklore? Met trommels en maskers. 'Als je de goden hier wegneemt, is er niets meer.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten