maandag 20 juni 2022

Josep

'Negro, blanco, duro, violento.' Typisch geanimeerde film van sneeuw, oorlog en ellende. Is het een budgettaire keuze of een inhoudelijke? Men ziet De Stijl vaker, bijvoorbeeld bij de invloedrijke Dudok de Wit. Niet echt bewegend verglijdt het verhaal in flarden. Het geeft een intellectuele touch, tegelijkertijd zorgt het ook voor afstand, zoals een voice-over dat ook kan doen. Begin 1939 heeft Franco Barcelona ingenomen en zijn er vele Spanjaarden de grens met Frankrijk overgestoken. 'Et voila! Et voila!' Daar worden ze ontvangen zoals de tijdsgeest, of de geest der mensen, betaamt. Vol haat. Die collaboratie met de Duitsers kwam ergens vandaan. De tekenfilm schildert het allemaal in klare, grove streken, net als de schilder (en verzetsstrijder) Josep Bartoli om wie deze 'biopic' blijkt te gaan het graag heeft. Zo krijgen we meta op meta, want in de raamvertelling hoort een tekenende kleinzoon het verhaal van zijn grootvader, een van de bewakers. Dat klinkt ingewikkelder dan het is, en misschien ook wel dan de film denkt. Goed wordt het pas wanneer Frida Kahlo uit de zee oprijst. (Wat is die enorm in trouwens!) Het verhaal trekt zelfs nog even naar Mexico, waar broodnodige muziek de film plots iets filosofisch meegeeft. De grijstinten en emoties komen in een film van slechts een uur toch wat te laat. 'C'est presque mieux comme l'original.'

Geen opmerkingen: