'We're counting on your conversation.' Initiation season in Montana, begin twintigste eeuw. Is iets een western wanneer er koeien zijn? In dat gevalt telt The Power of the Dog als Jane Campions eersteling in het genre. Ze doet dat goed, zonder iets anders dan gebruikelijk te doen. (En dat bewijst de kracht van haar eigen thematiek.) De weduwe, het haperende kind en ongemakkelijke erotiek. Hoofdrolspeler Benedict Cumberbatch kanaliseert Matthew McConaughey, de man die – wat mij betreft – de hoofdrol had moeten spelen. Matthew had het nog net wat vuiger en bronstiger gedurfd. Cumberbatch is 'r toch een uit de klassieke verdwijntruc-school. Als botte cowboy runt ie ranch, samen met zijn zachtere broer (Jesse Plemons). De twee kunnen het niet echt goed vinden, en al helemaal niet meer wanneer laatstgenoemde weduwe Kirsten Dunst met haar zoon (Kodi Smit)) meeneemt naar de family mansion. Genoeg materiaal voor een Cat on a Hot Tin Roof-achtig epos. Het rouwdouwen laat zich goed combineren met de intrinsieke frustratie en nostalgie van de western. Bij Campion en in dit genre is homoseksualiteit natuurlijk nooit ver weg. Het duurt lang, maar wanneer Cumberbatch en Smit zich voor elkaar openen wordt de film sterk. Knap hoe zowel een woke als conservatieve lezing mogelijk blijft. 'Don't let your mother make a sissy out of you.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten