'He's been naughty again.' Op een bepaald moment in zijn carrière werd Fellini een onaneerder van zijn eigen genialiteit. Films gingen toen Il Casanova di Federico Fellini heetten. Aan die egotripperij doe ik niet mee, zelfs niet als het prima past bij het onderwerp. Donald Sutherland speelt een uiterlijk uiterst fascinerende Casanova. Geweldige Eurovisie-songfestival pakjes, zeg! Ready voor het carnaval in Krabbegat. Op hysterische muziek van Nino Rota speelt hij zijn seksspelletjes. Toevallig ben ik Turks Fruit aan het lezen (moet nog moed verzamelen voor de film). De vibe komt overeen. Vrolijk vunzig vermaak. Dingen die konden in de jaren zeventig. 'This way please.' In de handen van Fellini wordt Casanova een larger than – eh – life personage. Een Baron Munchausen. Bijna alles is fallisch in deze persiflage op Alles. 1001 sketches voor op een warme namiddag van de RAI Uno. Ondanks alle picareske toestanden valt er ba(ar) weinig te lachen. Vleugjes verwrongen feminisme desoriënteren de rakkers. Uiteraard duurt het allemaal uren, want Casanova is – zoals Cobi Schreijer zou zingen – een man van 'acht keer per nacht'. Voor het eerst in jaren dacht ik aan Kevin Rowland's My Beauty! Fellini staat ons pas wat rust toe wanneer het einde nadert. Casanova als slachtoffer van zijn eigen suk-seks. 'You realize it's symbolic, mademoiselle.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten