zondag 22 augustus 2021

The Crowd

'All I want is an opportunity.' Film van een eeuw. Die van ons (en van mijn vader). King Vidor's The Crowd begint op the Fourth of July van 1900 en bestrijkt een jaar of dertig. Hele gewone jaren voor de hoofdpersoon. Een Alleman opgezadeld met vaderlijke verwachtingen en mannendruk. Zijn opgelegde Amerikaanse Droom is boven de massa uitsteken, maar het is juist de Massa die de Macht grijpt. Hoe heet ons individu? John Sim! Ik vraag me af of de makers van The Sims dat hebben geweten. Ook hier sticht de man een gezinnetje, probeert ie vergeefs alle ballen in de lucht te houden. De shots op kantoor zijn roemrucht. Een hypnotiserende stadsserenade met de klasse van Kafka en Sinclair Lewis' Babbitt. Een Koyaanisqatsi-massa stroomt uit door Vidor allemaal op locatie geschoten. Vrolijke vunzigheid verandert na een paar dates in de kleinburgerlijke fantasie. Weg is de orgastische waterval. Later krijgen we huisje-kruisje met een Death in the Family. Zoiets leidt in 'stomme' films vaak tot een niveaudaling, maar hier vinden we de man terug op kantoor. Malend. Hij loopt door de omstandigheden moderniteitsziekte nummer 1 op. Depressie in de pergola. Ook dat snapt de film. Een maatschappijkritiek van klein kloterig kapitalisme. We eindigen allemaal als trieste clowns. Doodgewoon de Joker. ' I'll be somebody now, I promise.'

Geen opmerkingen: