'If you are an honest man you may kiss me goodbye.' Jan van Loy schreef een decennium terug een aardige roman over de begintijd van Hollywood. Deze film komt uit die periode, van die plek. Toen de archetypen werden uitgevonden. Het onontgonnen Westen vormde op dat moment een 'tabula rasa', waar nog geen Hollywood (be)stond, maar wel ruimte genoeg aanwezig was om aan een grootse droom te bouwen. Het plot spiegelt die ontstaansgeschiedenis van Hollywood – en van Amerika an sich. Toeval? In het Oosten heerst de geldzwendel. Het gokken op anderen. Zo beland je vanzelf in de schulden, en ben je door het old boys network wel gedwongen mee te gaan in de hoofd-dekselse geldmarathon. Dustin Farnum neemt de benen naar een rauwe plek waar de conflicten gewoon met pistolen worden beslecht. Met 'echte' kracht. Lichaam tegen lichaam. Dicht bij de natuur komt een de Indiaanse Nat-u-ritch (!) 'm te hulp. Een vonk slaat over. Misogynie en miscegenation strijden om voorrang. 'Poor little mother.' Het verhaal wordt almaar warriger. Ik sloeg vooral aan op de archetypische mystiek. De magic 'injun' bidt, smeekt, en schiet. Een beetje Malick zie je in 1914 al in de religieus weidse gebaren. Of kwam het toch doordat iemand allerlei romantisch-klassieke clichés onder mijn versie had gezet? 'You all give me a sniff of your guns.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten