'Hier stehen wir.' Het blijft ongelooflijk hoe snel het kon gaan. Tien jaar was voor Hitler genoeg om een heel land achter zich te krijgen. Alle omstandigheden moeten in zijn voordeel hebben gewerkt. Het blijft dan – op zijn zachtst gezegd – jammer dat deze 'eenwording', blijkbaar alleen kon onder een gruweldictator, die met zijn nadruk op Eenheid vooral één enkele zondebok aanwees. In 1934 filmde Leni de Partijweek te Neurenberg. Het begint verbluffend. Hitler arriveert als een God. En Leni filmt zijn landing. Miyazaki-vliegmachine-magie op en top. Een machtskick van jewelste. Op straat vallen de Noord-Koreaanse toestanden mee – men lijkt oprecht enthousiast, met vele camera's in de aanslag. Niet veel later neemt het gedril het over. Schokkende hoeveelheden Ku Klux-tenten. Jugend na jugend. En allemaal hetzelfde kapsel. Meer scheidingen dan bij de notaris. Na de overdondering beginnen de nazi-piefen te (s)preken. Ook de b-categorie modelleert zich naar Hitler. Inclusief het nasale geschreeuw. Enkel Goebbels heeft een lage, warme stem. Hitler zelf kan een aardig staaltje opzwepen, maar na een uurtje wordt zijn Ene Register van overschreeuwing doodvermoeiend. Blijft over, hässliche Hess. De slaafse, idolate blik. Het net te zwarte haar. Zijn ongeloof over wat hij, kleine Rudolf, allemaal heeft bereikt. 'Das Deutsche Volk ist glücklich.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten