Hitchcock
maakte films in zes (!) decennia, en Family Plot was de allerlaatste,
diep in de jaren '70. Het is een amusant en waardig ererondje geworden.
De meester wordt geholpen door een luxueuze cinematografie, die past bij
het ouderwets onzinnige plotje rond juwelendieven. De twee dieven
voeren onnavolgbaar succesvolle heists uit, waarin de vrouw van het
tweetal optreedt in een soort The Bride Wore Black meets Billy
Wilder-pruiken-vermomming. Het is echter een ander tweetal dat de film
máákt. Het simpele feit dat Bruce Dern (jawel!) in een Hitchcock-film
speelt zorgt voor een grote grijns. En dan is hij ook nog een shabby
taxichauffeurtje. In een plotseling shot zit hij zonder shirt (maar mét
taxipet op) met zijn liefje (Barbara Harris) te kibbelen. Het tweetal
voegt elkaar de hele film seksistische grappen toe. Harris is overdadig
in alles (Geld! Seks!) en eet met smaak een hamburgertje. Ook dít
tweetal doet aan heists, maar wel van beduidend minder niveau. Harris
speelt voor 'psychic' om oude weduwetjes wat geld af te troggelen. Een
zo'n sessie vormt het verbindingselement tussen de twee stellen, en
zorgt zo voor een knotsgek auto-
Duel, zó goedkoop in beeld gebracht dat
het wel expres moet zijn. De associatie met Spielberg-popcorn zit
trouwens ook al in de leuke soundtrack van John Williams.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten