Dit is duidelijk een heel
persoonlijke film, die wellicht juist daardoor te afstandelijk blijft.
Regisseur Ionesco werd door haar moeder als (naakt)modelletje
geëxploiteerd in de vrije jaren '70. Een moeder waarmee ze buiten 'de
kunst' geen enkele band had. De pijnlijkste scenes tonen dan ook juist
het ongemak in alledaagse situaties. Dat je moeder je van school komt
ophalen, en je prompt – voor het oog van iedereen – een nieuwe jurk aan laat doen. Filmisch gezien is het probleem vooral het ontbreken van
een verhaallijn ín de relatie van de twee. In feite haat dochter de
moeder vanaf het begin (want moeder is nooit thuis) en ze komt ook al
snel – en gelukkig maar – in opstand als d'r moeder die haar steeds verder
wil laten gaan qua poseren. Zo blijft er van een 'verhaal' niet veel
over. Gelukkig is er dan nog Isabelle Huppert die weer eens uitstekend
is. Als moeder lijkt ze niet alleen heel veel op haar dochtertje,
gaandeweg gaat de kijker ook inzien dat moeder niet meer dan een groot
kind is. Op een Zelda Fitzgerald-achtige manier ook heel tragisch. In
een bijrol is trouwens Denis Lavant te zien, maar veel krijgt hij niet
te doen. De onbekende Jethro Cave als typisch artistiek vies mannetje
heeft een beklemmende en dus betere rol. Bij hem in Londen wordt de film even
Pretty Baby, de beruchte film die Louis Malle op dezelfde affaire baseerde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten