'De waarheid is waardeloos.' Met vaste hand zoekt Sorrentino hier de schoonheid van de troost, of die van de tristesse. Het leitmotiv helpt hem een handje. De komst van Diego Maradona naar Napels! Een prachtige speler in een verdorven stad. Elke Napolitaan zou er zijn rechterhand voor geven. De eerste helft beweegt de film zich als een familiekomedie. Ieder gezin is grappig ongelukkig op zijn eigen manier. ('Waarom stellen jullie allemaal zo enorm teleur?') Verdacht exact op de helft hakt het drama erin. Er komt film-in-film bij, en waanzin. Sorrentino streeft altijd naar grootsheid, maar zijn gebaren doen hier conformistisch aan, zonder te prikkelen. 'Stop met lachen, idioot.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten