Stalker

Stalker is zo'n zeldzame film die 't juist wel moet hebben van een landerig, extreem langzaam ritme. Een soort vervreemdende sci-fi. Constant onheilspellend, maar er zijn geen uitbarstingen van horror of aliens of wat dan ook. Sci-fi die alleen in de psyche van de personages lijkt te bestaan. Een stalker is een knakker die mensen mee kan nemen in de zwaar beveiligde zone. Deze Nikolaj Davydenko look-a-like voelt daar de kosmos perfect aan en leidt de bezoekers door een al dan niet bestaand mentaal mijnenveld om uit de komen bij een kamer waar alle wensen uitkomen. (Of niet?) Curieus is dat alles aan deze film Tsjernobyl ademt. Zo'n desolate verlaten zone.. En die ramp was dus pas vele jaren later. In de Sovjet-Unie hing nucleaire ellende waarschijnlijk permanent in de lucht. De film bevat helaas aan het slot wel wat teveel eindes. Nu gaat het op 't laatst alsnog richting iets "goedkoops" als The Exorcist. (Terzijde: de eerste hit op google voor 't woord "stalker" is op moment van schrijven een computerspel dat zich afspeelt rond.. Inderdaad.)