'Noem je dit een film?' Zou natuurlijk ook gewoon een televisieserie moeten zijn. Softporno aan de hand van klassieke muziek. (Zit je al snel met de Bolero, vrees ik.) Japanse Pinku, dat is porno met een plan (en zonder pik of poes, wat zich na eindeloos borsten kneden toch wel wreekt). De seks wordt afgewisseld met melancholische blikken. Een verlepte regisseur worstelt met een arthouse trauma. Gelukkig heeft hij zijn libido nog, want buurvrouw, filmster en leerlinge moeten er stuk voor stuk aan geloven. 'Ik kan het me niet veroorloven normaal te zijn.' Onze zak geeft de plantjes sardonisch water, terwijl Satie alles met een laagje depressie omgordt. Misschien zou dit varken beter wat sparen. 'Waarom kijk je zo treurig naar me?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten