'Six months in goddamn Holland.' Brian Wilson. Wat is het toch een figuur. Deze docu komt uiteraard met wauwelende talking heads, waarvan alleen The Boss en de tragisch toepasselijke Taylor Hawkins wat zinnigs melden. Het unieke selling point van de film zijn de Californische autoritjes die journalist Jason Fine met Brian maakt. Zij hebben een band. En Brian is helemaal zichzelf. Dik, bleek, angstig op zijn lip bijtend, volkomen wispelturig. Alles is een slag voor hem. Constant loopt Jason (die hem toch goed kent!) in valkuilen. Brian begon aan Smile als 'teenage symphony to God' en in die ene zin zit zijn hele leven opgesloten. Zijn muziek is goddelijk, maar zelf bleef hij kind. Die Unvollendete. Ik werd er toch weer emotioneel van. 'Who, me?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten