'You've always been a sensitive boy.' Leegte in het midden van Londen. In een bijkans ballardiaans appartementengebouw woont niemand. Niemand? Twee gays vinden elkaar, want ja, gays vormen een gang, en ze kennen de gang signs. De ene is jong en raadselachtig, de ander schrijver. Of het door de jonge kompaan komt, of niet, de auteur denkt terug aan zijn eigen jeugd. Hij schrijft zichzelf terug naar zijn overleden ouders. Tot ze weer echt worden. Ja, dit is Japans magisch, de film werd dan ook gebaseerd op een Japanse roman (terwijl ik zweerde dat het autobiografisch moest zijn, een goed teken.) Regisseur Haigh zal er zijn muziekjeugd omheen hebben gebouwd. De eightiespop van hoge stemmen. Martin en Frankie. Het sentiment neemt toe, maar wordt dan bruusk de nek omgedraaid. Geesten uit het verleden én het heden komen bloedje mooi samen. 'Make love your goal.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten