'Let a man with only ten hours to live get some sleep.' De duistere kant van de New Yorks-joodse levensopvatting komt naar boven wanneer het uur des doods slaat. Dan wordt seinfeldiaans cynisme ineens nihilistisch hedonisme. Met andere woorden: Otto Preminger haalt Woody Allen hier over de vluchtstrook in. Een kinderboekenschrijver belandt na complicaties op de intensive care. Zijn vrouw (Dyan Cannon) leert plots haar vrienden kennen. De familieles: laat je noch opereren, noch neuken door een goede vriend. Het gedoe met de artsen is nog best grappig, zeker als de dikste van hen zich uit zijn corsetje probereert te wurmen om gepijpt te worden. X-rated George Costanza! Heel Amerikaans blijkt het concept dat je zélf bloeddonoren moet regelen. Wat een toestand én prent. Fascinerend slecht in vele opzichten. 'Tell me what we're doing is wrong, so I can enjoy it.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten