'Je vader woont in de dierentuin, tegenwoordig.' Van alle 'niemandslanden' moet de Gobi-woestijn toch wel een van de stoerste zijn. Een verlept sepia landschap, waar de Olympische Spelen van 2008-logo's al vervagen, nog voordat ze begonnen zijn. Op deze plek keert een bajesklant terug naar huis. Ooit was ie een rockster en fameus motorstuntrijder, nu is hij niets meer. Misschien dat ie daarom maar zwijgt als het graf, en alleen een band sluit met een hondsdolle viervoeter. Waar de man zelf een arthouse-cliché vormt - en de kleuren overdadig bewerkt worden - weten de makers met elk nieuw element het uitgekiende plot meer een 'staat van het land'-gevoel mee te geven. Een fanatieke overheid, het neergestreken circus, passerende treinen én de verdwijnende zon. Alle vier de oerelementen krijgen hun spirituele plek. Once upon a time in Mongolia... 'Zeg iets!'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten