'I can smell a memory.' Kitchen sink drama waarin je de keuken nauwelijks meer ziet. De moeder van Maria is namelijk een buiten-ongewone hoarder. Eigenlijk leeft ze daardoor als een kind met kind, want ook hoarders geloven in de magische kracht der dingen. De feeërieke muziek zet hun wonderlijke (kerst)momenten kracht bij. Natuurlijk kan het zo niet blijven duren en dat snapt het kind eerder dan de moeder. Maria belandt in een pleeggezin, plekken die óók intrinsieke disfunctionaliteit met zich meedragen. Na de tijdssprong verandert het film in een variatie op Fish Tank van Andrea Arnold. Een spichtig meisje aangetrokken door een net te oude vent. In alles voelt je: dit moet het even fraaie als hartstochtelijke debuut van een vrouwelijke regisseur zijn. De familiegeschiedenis herhaalt zich. Alles verandert, everything, but the girl. 'She's found herself in things.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten