Glue

Teenangst-film, ergens in het lege niets van Argentinië. Emokid wil deze zomer van bil. Alhoewel zomer, de film is geschoten in seventies-achtige bruin/rood/orangje-tinten, wat zodra 't begint op te vallen, zeg na negen minuten, erg irritant wordt. Alsof je kijkt met je ogen halfdicht. Emokid heeft genoeg andere problemen die zijn doel niet dichter bij brengen. Zijn familie is een chaos, pa (die sympathiek lijkt) gaat constant vreemd, en erg geliefd lijkt emokid ook niet in 't dorp. De jongen heeft wel één goede vriend, met wie hij rollebolt en in de bus op koptelefoon indiepop (veel Kimya Dawson, Moldy Peaches!) luistert. Ieder een oordopje. Schattig, wat zou daar toch van komen? Er is ook nog een meisje met een enorme bril, een loner als 't duo. Driehoeksverhoudinkje dan maar? Oh en die lijm, pa bouwt maquettes, maar da's niet het enige wat je ermee kan doen..