woensdag 10 september 2008
Wolfsbergen
Veel beter dan Guernsey, vooral omdat al het slechte in de eerste helft zit en al 't goeie in de tweede. Eerst zijn er vrij crappy dialogen. De vrouwen in Leopolds films zijn zó vervelend, ontwijkend. Maar goed, de mannen zijn sukkelige vreemdgangers, dus of dat nou beter is. (Fedja van Huêt in soort van reprise van zijn Guernsey-rol) Jan Decleir is de vreemde eend in de bijt, met zijn accent, zijn hele stem, die wel een voice-over lijkt, dwaalt ie bijna als een spook door het verhaal. Hij is ook bijna zo oud als het personage dat alle drama in gang zet. (Een oude man die aankondigt zelfmoord te gaan plegen) In het tweede gedeelte wordt er veel minder gesproken, krijgt een haperende platenspeler een mooie rol en schittert een van "Fedja's" dochters. Een jong meisje met een oud gezicht, dat in zelfdestructie vlucht als haar ouders ruziën.
Labels:
films uit de jaren '00,
Nanouk Leopold
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten