Mutual Appreciation

Wel zo ongeveer wat ik ervan verwachtte. Hoewel, zwart-wit? Nou ja, dat verhult 't low-budget aspect 'n beetje hè. Drie volkomen gelijkwaardige hoofdpersonages. Een schaapachtig kijkende muzikant, beetje een pedant mannetje, hij past wel in New York waar ie net naar toe is verhuisd. Een sukkelige universitair docent (of assistent ofzo, gespeeld door regisseur Bujalski zelf) en, de grote heldin van de film: Ellie. Een onzekere vrouw, die een relatie heeft met de leraar, maar ook iets voelt voor de muzikant, wat ze dan te snel uitspreekt. Leuk aan Mutual Appreciation is ook het muzikantenfilm-aspect, met kleinschalige optredens, interviews bij een radiostadion en hoe vage bekenden, die zogenaamd iets voor je kunnen betekenen, naar je optreden komen kijken en je dan midden in de nacht bij hen thuis belandt. Technisch gezien wordt er goed "gesneden" in de film, altijd op een spannend (da's heel relatief hier) moment, het is een gouden regel natuurlijk, maar 't werkt weer prima hier.