I'm a Cyborg, But That's Ok

Van de regisseur achter Oldboy. De belangrijkste figuur in deze productie is echter de visual designer, die zich geweldig heeft uitgeleefd. Alles ziet er piekfijn uit, alsof er uren over elk kleurtje is nagedacht. De tuin van de psychiatrische inrichting bijvoorbeeld, of de hippe maskers van een van de personages. In wezen een eenvoudige romantische komedie. Meisje denkt dat ze een cyborg is, eet niet, sluit in de inrichting vriendschap met 'n schizofrene jongen, die de krachten van mensen kan stelen en haar uiteindelijk op slimme wijze weet te redden. Muziekje erbij en the end? Nee 't gaat nog absurdistisch door, wat wel past in de stijl van de film, vol, nou ja, gekken natuurlijk, die tegen de lampjes van koffieautomaten praten e.d. De regisseur kon zich niet helemaal inhouden, dus ook voor wat transformer-achtige geweldsfantasieën is gezorgd.