woensdag 3 september 2008
The Servant
Bogarde als bediende in dienst van een rijke jongeman, wat zou daar toch van komen? De vriendin van de rijke jongeman vertrouwt de bediende voor geen cent. En de kijker, alhoewel er dan eigenlijk nog geen aanwijzingen zijn, ook niet. Hoe zal de bediende dit huishouden de vernieling in helpen? Met zijn zus! Alhoewel zus.. Toch, er leek minder idee achter te zitten dan ik in 't begin aannam. Ik dacht zus en bediende zijn uit op zijn geld in een uitgekiend plan. Niks van dat al, de bediende is eigenlijk ook slachtoffer en uiteindelijk zijn de bediende en jongeman tot elkaar veroordeeld. Ze kibbelen als een echtpaar. (Toch nog wat van die verwachte homo-erotische toespelingen) Eerste half uur leek me het de beste Bogarde-film ooit, daarna toch minder pijnlijk/confronterend of simpelweg boeiend dan ik had gehoopt. Scenario van Pinter trouwens, welke Nobelprijswinnaars schreven nog meer voor films? (Ik weet 'r eentje, Faulkner)
Labels:
films uit de jaren '60,
Joseph Losey
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten