The Unbelievable Truth

Maar 'ns begonnen aan het verzamelde werk van Hartley. Kreeg hier meteen, bij zijn debuut, het gevoel dat ik alles al kende. Een mysterieuze man arriveert in een dorp, hij blijkt (auto)-monteur (een typisch working class Hartley-beroep) en dan is daar natuurlijk Adrienne Shelley, als het meisje die hij zal gaan moeten ontmoeten. Alles is vertrouwd, zelfs compleet onbelangrijke beelden van mensen die een stationstrapje afdalen. De man (gespeeld door Robert Burke, die iets Jude Law-igs heeft, maar misschien heb ik zelf een obsessie voor die Law?!) blijkt in de gevangenis te hebben gezeten. En het dorp waar hij terugkeert is 't dorpje waar 't allemaal misging. Vond dat we iets te snel teveel informatie over zijn vermeende misdaden kregen, had nog wel langer volkomen mysterieus mogen blijven. The Unbelievable Truth is echter eerst een vooral een komedie, met constante vechtpartijen waar mannen elkaar gewoon een beetje heen en weer duwen. Zei ik mannen? Het zijn losers natuurlijk. Weer een verlepte American Football-speler (zie plaatje), die gedumpt wordt door Shelley. Zij komt een op 't oog mislukte fotograaf tegen, die haar aan een glorieuze carrière helpt. Tot ongenoegen van haar pa, wiens idee 't nota bene was.