zaterdag 6 september 2008
Une Femme Est une Femme
Een van de betere Godards. In kleur nog wel, wat Anna Karina de gelegenheid geeft in fraaie pakjes rond te lopen. Veel strikjes, zelfs op d'r designer-bh'tje. Marlies Dekkers eat your heart out! Une Femme Est une Femme is vooral bijzonder door de geluidsband. Muziek wordt continu aan en uit gezet. En ook de omgevingsgeluiden zijn dan weer te horen en dan weer niet. Geeft een magisch-realistisch tintje, je kunt ook gewoon musical zeggen, net als de magische transfomatie-deur die de meisjes in de stripclub hebben, waar Karina werkt. Karina wil een baby. (Dat willen vrouwen nu eenmaal) Ze woont samen met een man, maar die is meer geïnteresseerd in wielrennen. Dan zoekt ze 't maar bij Belmondo, die continu wordt geconfronteerd met meta-grapjes over eerder werk. (Hij gaat bijvoorbeeld À Bout de Souffle, dat op een tv in een etalage is te zien, staan kijken) Lekker goofy allemaal (ruzies uitgevecht d.m.v. boektitels) en heel aanstekelijk.
Labels:
films uit de jaren '60,
Jean-Luc Godard
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten