16 Blocks

Deze film opende uitstekend in Amerika en deed na dat eerste weekend niks meer. De destructieve kracht van mond tot oor-reclame. Terecht. Bruce Willis heeft zichzelf een Will Oldham-look aangemeten en speelt een alcoholistische, depressieve, strompelende agent. Hij moet 16 blocks away een of andere knakker ophalen die naar de rechtbank moet. Een saai klusje waar hij met tegenzin aan begint. Ik dacht: misschien lukt 't 'm niet eens daar aan te komen. Maar nee, hij pikt 'm op. Het blijkt Mos Def te wezen, die een heel irritant stemmetje heeft opgezet, wat minstens een uur kost om aan te wennen. Goed, nu wordt het snel duidelijk, het is helemaal niet de bedoeling dat ze de rechtbank halen. Reden? De man is een kroongetuige in een zaak tegen de politie zelf. De rest van de politie duikt op en begint als een malle te schieten. Stukje Speed, dan ook nog even een gijzeling en uiteindelijk in een wat verwarrende plotwending (let op spoiler!) wordt Mos Def vriendelijk verzocht op te rotten. Bruce Willis himself gaat getuigen. Al met al een chaotische b-film, die ergens ook wel weer charmant slecht is. (Of hoe een film die een 5 waard is, vaak interessanter is dan een zesje)