Had ik eigenlijk ooit eerder een film van Wenders gezien? Hmm nee, behalve dat sterke segment (met muziek van Eels) in Ten Minutes Older: The Trumpet. Hij "aimt" hier duidelijk voor de stars. Veel pretenties, beetje 8 1/2, beetje Buñuel, zover ik daar wat van weet. Maar helaas de film is erg saai. Na dertig minuten dacht ik, nou hij neemt wel de tijd zijn personages te introduceren, te weten, twee engelen die in Berlijn rondhangen. Maar goed.. Er is dus helemaal geen plot, enkel poëzie/filosofie (die je een beetje moet verstoppen anders krijg ik jeuk) Pas op het laatst komt de film wat op gang zodra (spoiler!) een van de engelen mens is geworden en als een soort Dominee Gremdaat door de stad loopt. Dan zie je even dat de film ook een komedie had moeten worden in een eerste versie. Of dat beter zou zijn geweest is weer wat anders.
Een hernieuwde kijkbeurt leverde iets
meer genoegen op. Een film die Peter Falk + het circus + overgangen
van zwart-wit naar kleur én historische beelden combineert kan ook
niet slecht zijn. Zeker als Wenders de regisseur is. Toch blijft het
voor mij een beetje een té perfect epos, te ambitieus (het vervolg
alleen al) en ook wel wat langweilig. Het tweede optreden van Cave
had niet gehoeven, en Bruno Ganz had best iets eerder mens mogen
worden. Dat is een omslachtige manier om te zeggen dat de film wat
korter gekund, maar met negen extra Wenders 'under the belt' kan ik nu
wél genieten van – bijvoorbeeld – de bibliotheekscene. Prachtig
ook, om het oude Berlijn te zien. Verfomfaaid. De Muur. 'Er wandelen mensen langs porno en peepshow'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten