Hmm.. Nooit gedacht dat Buñuel ook in kleur werkte. (Waarom eigenlijk niet?) Dacht eerst dat deze film een soort theater piece zou worden, zich afspelend in het restaurant wat om begrijpelijke redenen gesloten is. Maar de film gaat (helaas) door en begint aan wat Bergmaniaanse dromen met priesters enzo. (Of wacht dat was geen droom?) Verwarring alom dus. Films over upper-class hoeven van mij eigenlijk niet, maar wel leuk om Fernando Rey eens te zien, haalde meteen de beste Bauer-plaat, Can't Stop Singing, uit de mottenballen.
woensdag 18 juni 2008
Le Charme Discret de la Bourgeoisie
Hmm.. Nooit gedacht dat Buñuel ook in kleur werkte. (Waarom eigenlijk niet?) Dacht eerst dat deze film een soort theater piece zou worden, zich afspelend in het restaurant wat om begrijpelijke redenen gesloten is. Maar de film gaat (helaas) door en begint aan wat Bergmaniaanse dromen met priesters enzo. (Of wacht dat was geen droom?) Verwarring alom dus. Films over upper-class hoeven van mij eigenlijk niet, maar wel leuk om Fernando Rey eens te zien, haalde meteen de beste Bauer-plaat, Can't Stop Singing, uit de mottenballen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten