Farväl Falkenberg

In zekere zin een archetypische arthouse-film, met een meanderend plot, schokkerige camerabeelden die random inzoomen enzo.. Mooie muziek ook, melancholische glitchy electronica, vast ook wel met een gitaartje, even kwijt. De plot draait om een groepje vrienden uit Falkenberg, een Zweeds stadje waar niks gebeurd. Ze worden ouder en ze komen er niet weg. Sommigen hebben er vrede mee, maar de voice-over niet. Zoals zovaak in arthouse komt er dan een wapen tevoorschijn en de film heeft daarvoor zo fraai een vreedzame sfeer geschetst dat het brute (zeer kortstondige) geweld er echt even inhakt. Daarna ook nog nooit zulke melancholische beelden gezien van een rijtje caravans!