donderdag 19 juni 2008
Breaking the Waves
Heb ik een hart van steen? Ik voelde in elk geval weinig kriebelen, hoe Bess zichzelf ook ten gronde richt. De hoofdstuk-indeling is ook vrij weird/ontregelend. (Expres natuurlijk) Einde wel zeer fraai, alhoewel, net één shot teveel, geen idee waarom de bron van het geluid nog gevisualiseerd moest worden. (Roef Ragas trouwens niet gezien)
Labels:
films uit de jaren '90,
Lars von Trier
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten