zaterdag 21 juni 2008
Paris, Texas
Staat bekend als moderne klassieker, en is inderdaad erg goed. Ik dacht na het begin dat de hele film een soort roadmovie zou worden, met de twee herenigde broers die terug door de woestijn reden, waarna langzaam de geheimen van de mysterieuze Harry Dean Stanton worden onthuld. Maar ze zijn snel "thuis" en dan krijg je dus een vader-zoon en andere relaties-film. Eindelijk de herkomst van een Merry Pierce-sample ontdekt, een van mijn favoriete bands. Geplukt uit de sleutelscène, geniale setting ook voor een pijnlijke dialoog, die spiegel + telefoon en een bizarre vorm van "amusement".
Labels:
films uit de jaren '80,
Wim Wenders
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten