Michael Clayton

Film die heel, heel veel rookgordijnen (gokschulden, shit in de familie, echtscheidingen, allemaal irrelevant) opwerpt, maar die diep van binnen toch vrij leeg is. Wat niet wil zeggen dat het geen onderhoudende film is, hij is alleen ook zo weer uit je hoofd. Da's jammer, want het begin is wel creepy, Lynchiaans, met paarden in de mist. Daarna zien we hoe George Clooney op dat punt gekomen is. Hij is een fixer, ik zweerde dat ik al eerder een film zo zag beginnen. Mogelijk dacht ik aan The Sweet Hereafter. Ook daar komt een advocaat zich bemoeien met de nasleep van een verkeersongeluk. Michael Clayton gaat echter over heel iets anders, (let op, nu raak ik ook alweer verstrikt) want daar is de altijd geweldige Tom Wilkinson, eveneens een advocaat van de duivel, die gewetenswroeging krijgt. De genetische modificatie-bedrijven hebben 't weer 'ns gedaan. Tilda Swinton is femme fatale en George Clooney, eh ja.. Rolt er min of meer bij toeval in. Ik vind zijn karakter weinig gemotiveerd.