Zidane, un Portrait du 21e Siècle

"Tikkie" teleurstellend. Alle pogingen tot arty beeldbewerking e.d. zijn irritant. Wat overblijft is een redelijk fascinerend inkijkje in hoe Zidane zich over een veld beweegt: sloffend als een oude man. Eerste helft komt hij nauwelijks in 't spel voor, hij roept alleen maar "a y". Opvallend hoe eenzaam hij dan lijkt. Er gebeurd iets opwindends, merken we aan 't publiek, en ondertussen legt Zidane een polletje recht. In de rust heeft de film één mooi foefje, een foto van een aanslag in Irak, waar dan een jongen in een Zidane-shirt staat, zodat het even lijkt alsof de ziel van Zidane als het ware overal is. Tweede helft gaat het beter vanaf het moment dat eindelijk een medespeler Zidane aanspreekt, ik dacht Roberto Carlos, die zélf de bal vraagt, in plaats van omgekeerd. "Zizou!" Meteen komen er mooie acties. En dan ineens de beruchte rode kaart. Blijft een curieus moment. Ze staan voor, Zidane zit op dat moment niet slecht in de wedstrijd. Kortsluiting en in een vloek en een zucht is zijn wedstrijd voorbij. Anti-climax. Misschien was het gewoon de schuld van de scheidsrechter, die 'm niet mag. Zidane heeft 'm al eerder onaardigheden toegevoegd, die lang niet allemaal door de regisseurs werden "doorgelaten".