Paris Je T'Aime

Films vol korte filmpjes. Werkt het wel eens wél? Hmm. Night on Earth misschien, maar dat was van één regisseur. Bovendien waren dat vrij lange filmpjes. Parijs heeft veertien arrondissementen en dus krijgen we ook veertien vluchtige filmpjes in twee uur. De meeste zijn bedroevend matig. Een simpel ideetje en het is weer om. Andere kunnen er mee door. De tragische tweede ontmoeting van een schoonmaker en een ambulance-medewerkster, door Oliver Schmitz. De (homoseksuele?) ontdekking van een soulmate (Gus van Sant) en.. eigenlijk de enige écht goeie: de reis van een dikke Amerikaanse postbeambte, die een Franse cursus heeft gevolgd en in voice-over praat als een spraaksynthesizer. Geregisseerd door Alexander Payne. Het is niet voor niets het laatste filmpje, zodat we toch nog met de juiste gemoedstoestand naar huis gaan. Maar verder drong maar een woord zich aan me op: schnabbelen. Dat moet het toch zijn? Waarom dan anders al die beroemde regisseurs en acteurs.. Voor de lol?