How hard can it be to dial 911!?' Buiten de lijntjes kleuren, kun je altijd aan Nicolas Cage overlaten. Al is zijn jaarlijkse ramptoerisme-trip in zekere zin ook voorspelbaar, binnen zijn gebruikelijke kaders, hoe fucked up die ook wiebelen. Color Out of Space begint met een stel goede muzikale drones, en ik constateerde tevreden dat kwaliteit zelfs in zulk minimalisme herkenbaar is – Colin Stetson verzorgde dan ook de soundtrack. Zijn geluiden vergezellen de caleidoscopische bommen en bomen van een HP Lovecraft-verhaal. Een alien-inslag op een afgelegen boerderij zet de trip in gang. En het 'boeren'-gezin maar lijden. 'I'm not your barn bitch.' Het gaat natuurlijk om vader Cage. Dik en met bril, lijkt hij als de flippende huisvader Donald Trump te kanaliseren. Er mogen zelfs grapjes over zijn haar worden gemaakt! 'I am so sorry about the smell. Can you smell it?' Het verhaaltje neemt een paar al te curieuze, eerder stoned onevenwichtige detours. Zo bivakkeert er een kluizenaar op het terrein met 'een pussy named g-spot'. Dat lijkt me meer iets voor Toejam & Earl. Pas wanneer de blik op de vulvische put gaat, daar waar alles begon, wordt het nog een half uurtje fysiek genieten. Meer Cronenbergse jeuk leidt (lijdt!) tot meer freudiaanse levels van fucked up. Lekker slecht, al komt de assimilatie-symboliek te laat. 'It's just a color, but it burns.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten