'Will you just please take off your clothes?' Irritant knappe mensen in een Groundhog Day-variant. Normaal zou ik daar niet op zitten wachten, maar na al die zware eindejaarslijstjes-films werd het tijd voor iets lichtvoetigs. Palm Springs zet de toon meteen melig met wat voor altijd het beste Demis Roussos-liedje blijft, plus een paar seksgrappen. 'That's a good leg.' Een Jesse Eisenberg-kerel (lijken ze tegenwoordig allemaal op hem?) dwaalt door een Forgetting Sarah Marshall-universe. Het nepste van Amerika heeft zich verenigd voor een bruiloft. Iedereen blij? Nee! Een Sarah Lieberman-dame zet het op een wijnen. Van het een komt het ander, en daar is de dag weer. Keer op keer. De bekende zelf-herhaling levert gratis meegeleverd existentialisme op. Hoe zin te geven aan je leven als je Sisyphus bent? (And ain't we all?). De grappen zijn niet stoner genoeg, maar tenenkrommend worden ze nooit. (Eerder goofy.) Net wanneer het nieuwe circulaire leven van ons olijke duo een woeiwei-flashmob benadert, volgt op de seconde halfweg de change-up. Om dat een verdieping te noemen gaat veel te ver, maar vervelend is het niet. Eenvoudig ambachtelijk. De soundtrack mag er ook na Demis wezen, met verrassend veel John Cale, en de ontdekking van de film, palmpimpelaar S.E. Rogie. 'That was a grammatical nightmare.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten