'C'est quoi, AIDS?' De verleiding van kalverliefde krijgt Jane Birkin flink te pakken. Zelf net gescheiden, ziet ze hoe haar puberdochter (Gainsbourg) de onschuld 'viert'. Zelfs condooms zijn op die leeftijd nog om te lachen. Een waterbommetje in plaats van een bom in je leven. Varda maakte met beroemde vrienden (ook haar eigen zoon doet mee) een verhaal 'dichtbij huis'. Zelf verloor ze immers haar man aan SIDA – maar ze behield tot haar eigen einde de kindse verwondering. Kung-Fu Master moet de meest 'arty' arthousefilm zijn die deels gebaseerd is op een videogame. Birkins veertienjarige love interest – een 'leaudzwaar' pretentiemannetje – speelt het knokspel in een cafe. Nu seks gevaarlijk is, focust Birkin haar gedachten op het jongetje, de engelachtige knaap, haar 'mini-boum', ergens tussen kind en man, onschuld en mens. Oftewel, 'death in Venice', maar dan in de jaren tachtig van Parijs en Londen, en met de dood 'verstopt' in een zijmotief. Het smachten naar verwondering werkt aardig, vooral dankzij de prachtige 'cosy' beelden in Fuji-kleuren. De voice-over voegt echter niets toe. Zo spannend als een Malle-film (of een Macron-relatie) wordt het sowieso nooit, maar de ongedwongen sfeer is wel dapper moraalloos. Verliefd op je jongere zelf. Toen je nog niets was, en dus alles nog kon zijn. Peut-être. 'Vous etes vraiment nulle.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten