'The only thing that has not changed since the world began is Love.' Hoe herkent men talent? Ambitie! De eerste keer dat Buster Keaton zichzelf als filmmaker – pardon – als Auteur presenteerde, koos hij meteen voor drie tijdperken. Hij speelt uiteraard zelf The Boy die onder Romeinen, holbewoners en moderne neuroten aan The Girl probeert te geraken. Schijnbaar moeten alle massascènes ook D.W. Griffith op de hak nemen, satire vormt dus het perfecte excuus om ook zelf met geld te smijten. Het stenen tijdperk hakt met lekker simpele Flintstones-humor avant la lettre. Buster rockt dan het meest Emo zijn malle Robert Smith-kapsel (en zijn meid een pantervel). Bij Busters uitgestreken hoofd past de Romeinse periode het best. Geformaliseerde humor. Strak, rigide en slim. Daar en dan is hij het meest geslaagd met stomheid geslagen. Anno 'nu' doet hij zijn platte hoofddeksel op en is hij zichzelf (hij wordt zelfs Keaton genoemd). In alledrie de tijden gebeurt steeds opnieuw hetzelfde ('In the meantime'). De humor wordt daarmee mild en voorspelbaar. Buster blijkt zowaar nog zacht voor zichzelf. Een opvallende grote rol komt voor rekening van de dieren. De beste grap behelst een heuse hondenwissel, en het slot geeft middels een schoothondje de moderniteit een laatste trap na. 'Get rid of that big boob and meet me outside.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten