'Wat is de uiterste consequentie? Exit.' Deze docu-hype onder Nederlandse muziek-insiders draait om de eenvoudige vraag: wat zijn vervelendere mensen, vastgoedondernemers of muzikanten? De hoofdpersoon doet denken aan Koen Everink, de kale, gezette zakenman die ook graag met sterren rondhing, en vrienden kocht. We weten hoe het afliep. Jan 't Hoet leeft nog, maar zijn illusies zullen gestorven zijn. ('You can't always get what you want.') De (ex-)drummer en financiële poldersjeik koopt de voormalige band van Herman Brood, en diens manager, want ze moeten weer op tour. Held van de eerste helft is Koos van Dijk, de sportieve 'regelaar'. Je moet het hem nageven, hij kan incasseren, en oogt in elk geval nog gezond. Dat kan van zijn muzikanten – uiteraard – niet gezegd worden. Derk H. komt recht uit Jiskefet, Dirk V. uit Klokhuis. Geen van allen heeft 'de power om de toekomst te zien'. Het volgende haaltje, daarvoor leven ze. Mooie jongen hoor, die Brood. Maar hij heeft toch wel veel verknald, als het sneue voorbeeld van de Nederrock-scene. Regisseur Teus van Sintmaartensdijk zet intussen de juiste, lijzige Bromet-vallen uit. Voor de ruimtelijke ordner Hoet blijkt muziek een brug te ver. Erom lachen kan hij niet. Hij gaat daarom onderuit op punten in de kwallenstrijd. De muzikanten hebben in elk geval iets. Zelfspot. Nuchter aanwezig zijn? 'Dat is wel een utopie.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten