'Who knows what's beyond the stage can understand the stage.' Een Chinese klassieker uit de tijd dat het land nog hardcore communistisch was. Het propaganda-gehalte valt gelukkig mee, althans, aanvankelijk. Eerst en vooral brengt de film een heerlijke verdubbeling. Films naar toneelstukken zijn meestal vreselijk – films over toneel daarentegen! Uit zichzelf al meta. Nep op nep is pas echt echt, zoiets. Two Stage Sisters gaat over twee 'zussen', die in de jaren 1935-1950 langzaam carrière maken in de Chinese operawereld. Van het platteland naar de grote stad. Shanghai Neon. Ze zingen (dus) veel, en de liedjes leveren ook het 'Griekse' commentaar. Waar het plot met bakken vol sentiment smijt, is de boodschap van de eerste helft heldhaftig modern. Leve de moderne vrouw die zich niet langer laat prostitueren, een stoere tante ontsnapt aan haar lot (en aan een Colonel Park-manager). 'We zijn geen lastdieren.' De andere zus raakt echter alsnog verleid. Gold diggen of artistieke integriteit, that's the question. Uiteraard kiezen de makers in deze dialectiek voor de zuivere graat. Om tot het correcte einde te komen is er wel een rechtbank nodig. Het aanvankelijke slot werd gemangeld 'op verzoek' van de Staat. O tragische ironie. Ware zelfverheffing wordt de zussen toch niet gegund. Natuurlijk niet. 'Je moet begrijpen dat het politiek is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten