'Choose, I command you.' Nou niet deze, in elk geval. Ik kende al een olijke Aladdin-versie uit de jaren veertig, een tekenfilm van Disney, en de briljante silhouettenfilm uit 1926 van Lotte Reiniger. Waarom het verhaal zo geliefd is en blijft? Misschien iets met het overbruggen van klassenverschil. ('Maak jezelf tot prins'). Deze Thief uit 1924 moet het hebben van special effects en... Douglas Fairbanks. De grote ster van zijn tijd oogt nogal oud voor de hoofdrol, met een vies Toon Hermans-snorretje. Zijn wasbord kan wel als een Man's Health uithangbord fungeren, maar zijn acteerprestaties blijven die van een grondig gewaxte Italiaanse clown. Snel door naar waar de film ook in de ogen van deze kijker excelleert, dankzij een ongetwijfeld duizelingwekkend budget. Dit is een oriëntaalse prinsenparade. Men haalt alles wat midden jaren twintig kon uit de prijzenkast. En dat blijkt nog altijd (!) behoorlijk indrukwekkend. James Cameron kan inpakken bij alle beestjes die Fairbanks vol overgave terug naar Allah stuurt. (Hij maakt een extatisch vreugdedansje na elke overwinning.) Daarnaast zien we vliegende tapijten, magisch touwwerk, levende bomen (Tolkien!) en paleizen zo gigantisch dat je haast vergeet dat ze een grootse prestatie moeten zijn geweest. Van de setbouwers. Alleen de Geest, die blijft letterlijk en figuurlijk uit. 'Geluk moet je verdienen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten