maandag 10 augustus 2020

Salt and Fire

'I'm glad I have the distraction of my data.' Zouden Michael Shannon en Werner Herzog potbroeders zijn? Samen die jonko's smoken, slechte scenario's verzinnen, en dan ook nog de status hebben om ze uit te mogen voeren. Salt and Fire gaat wederom subiet in rook op. Mannen in bivakmutsen maken er een hysterisch potje van. Veronica Ferres is onmogelijk slecht. Die Nicolas Cage-overdrive is zonder de man zelf toch een stuk minder te genieten... Gelukkig brengt de Reijseger in wereldmuziek zijn esoterische volksaccordeon mee. Even dacht ik zelfs dat Shannon de hele film lang zijn muts op zou houden. Uit schaamte wellicht! Na wat opzichtige expositie zien we een Arische reuzin met de foute gewoonten van een fout land kennismaken. Haar ontvoerder Shannon orakelt over vogels, Herzog geeft geheel doorzichtig wat anamorfische kunsttips, en ik denk, hoe redt hij zich hieruit? Een koddige twist biedt hulp. Plots is de Insane Herzog Posse op het enige terrein waar ze moeten zijn. Het zijne. Werners kindse verbazing over hoe magneten werken, en over hoeveel groter de natuur is dan wij. Een potje Ludo zorgt voor verbroedering in een zoutwoestijn. Nee, dit is geen goede film, maar gusto kan de makers toch niet ontzegd worden. Niks stoners. Loners voor een betere wereld. 'I can't seem to read this, it's my own handwriting.'

Geen opmerkingen: